teren walki

См. также в других словарях:

• uzbroić — dk VIa, uzbroję, uzbroićisz, uzbrój, uzbroićił, uzbrojony uzbrajać ndk I, uzbroićam, uzbroićasz, uzbroićają, uzbroićaj, uzbroićał, uzbroićany 1. «wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w broń, w sprzęt wojskowy» Uzbroić armię, wojsko, żołnierzy …   Słownik języka polskiego

• pole — n I; lm D. pól 1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę, nadający się do uprawy; ziemia uprawna» Żyzne pole. Pola uprawne. Pole pszenicy, żyta. Orać, uprawiać pole. Pracować na polu, w polu. ◊ Szukaj wiatru w polu «o kimś lub o czymś zaginionym,… …   Słownik języka polskiego

• plac — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «duża, wolna przestrzeń w mieście, powstała najczęściej przy zbiegu lub skrzyżowaniu ulic, zwykle otoczona zabudową architektoniczną; pełni różne funkcje, np. miejsca zebrań publicznych, postoju pojazdów, rynku… …   Słownik języka polskiego

• wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… …   Słownik języka polskiego

• odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… …   Słownik języka polskiego

• rejon — m IV, D. u, Ms. rejonnie; lm M. y «pewien wyznaczony teren, okręg, obszar wyodrębniający się geograficznie, etnograficznie lub gospodarczo; okolica, dzielnica, okręg» Rejon uprawy. Walki w rejonie miasta. Niższe rejony gór. Rejon opieki… …   Słownik języka polskiego

• terytorium — n VI; lm M. terytoriumria, D. terytoriumriów «obszar ziemi o określonych granicach, teren wyodrębniony ze względu na jakieś cechy charakterystyczne» Terytorium antropologiczne, autonomiczne, etnograficzne, językowe. Obce, odrębne, rozległe… …   Słownik języka polskiego

• tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… …   Słownik języka polskiego

• arena — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. arenanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} centralne miejsce w cyrku, na którym odbywają się popisy cyrkowe; także kolisty plac w odkrytym amfiteatrze otoczony miejscami dla… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odcinek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. odcineknka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ograniczona część czegoś długiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odcinek linii kolejowej, rurociągu, linii obrony, metra. Odcinek rzeki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• plac — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. placów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} płaski, dość duży, niezabudowany obszar w mieście, zwykle u zbiegu ulic, przed lub między budynkami, spełniający jakieś funkcje …   Langenscheidt Polski wyjaśnień